نگاه به بیماران پارانویا، انگلیسی، انتشارات شیکاگو ۱۹۹۸، دکتر حمید رضا تهرانی
Even a contented occasion, like a marriage, can create a style of tension that brings out paranoid thoughts together with the joy.
فرویدیسم، اشاراتی به ادبیات و عرفان، امیرحسین آریان پور، ص ۲۸۴
لازم به ذکر است پارانوئیدها، هذیان یا توهم ندارند. توهم و هذیات در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوافکتیو و دوره های شیدایی شدید در اختلال دوقطبی دیده می شود.
به عنوان مثال، محققان شواهدی از زونا در سیستم گوارشی یافته‌اند که می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد دستگاه گوارش و شریان‌های مغز شود که ممکن است خطر سکته مغزی و جنون را افزایش دهد.
زونا می‌تواند باعث درد شدید شود، بنابراین ممکن است پزشک موارد زیر را هم تجویز کند:
پس از درمان آبله مرغان، ویروس وارد سیستم عصبی شما می‌شود و غیرفعال می‌ماند. اما گاهی اوقات دوباره فعال می‌شود و در امتداد مسیرهای عصبی به سمت پوست حرکت می‌کند و باعث زونا می‌شود.
در صورت ایجاد نورالژی پس از هورمونی، گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارند، از جمله کرم‌های موضعی مانند کپسایسین، لیدوکائین، داروهای ضد انعقادی مانند، گاباپنتین (نورونتین)، پرگابالین، داروهای ضد افسردگی و تزریق گلوکوکورتیکوئید داخل رحمی، ممکن است برای بیمارانی که به داروهای معمولی و اقدامات درمانی ایا بیماری زونا خطرناکه پاسخ نمی‌دهند، مفید باشند.
اگرچه اکثر افرادی که زونا می‌گیرند فقط یک بار به آن مبتلا می‌شوند، اما افرادی هستند که با تمام شدن دوره بیماریشان، بیماری دوباره در آنها عود می‌کند. زونا در افراد مسن و در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شایع‌تر است.
بدین ترتیب شخصیت روشنفکر تا حدی به انقباض می‌گراید. چانه زن و اهل بگومگو می‌شود، وضع موجود را بهتر از آنچه هست، می‌خواهد، خود را یگانه و منحصربه‌فرد می‌داند، در برابر دنیای بیرون حالت دفاع به خود می‌گیرد و گاهی دوستان نزدیک خود را نیز در شمار دشمنان سرسخت قلمداد می‌کند.
درمان زونا به منظور کاهش اثرات ویروس و همچنین مدیریت درد در نظر گرفته شده است. داروهای مختلفی وجود دارند که قابل استفاده هستند و پزشک در مورد بهترین گزینه‌های درمانی برای وضعیت خاص فرد صحبت خواهد کرد.
همچنین زونا می‌توانند بر اندام‌های داخلی نیز تاثیر بگذارند. هیچ گونه جوشی وجود نخواهد داشت، اما مشکلات دیگری نیز ممکن است ایجاد شوند.
به همین دلیل، روانشناسان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید را تا بعد از ۱۸ سالگی تشخیص نمی دهند.
آن‌هایی که بیشتر در معرض خطر هستند افرادی با سیستم ایمنی ضعیف هستند.